Επανερχόμαστε στο Μεγάλο Λιβάδι δριμύτεροι γιατί φαίνεται πως με το δικό μας και το δικό σας ενδιαφέρον… και ενδεχομένως κάποιες πιέσεις που θα ασκηθούν, μπορούμε και θα το σώσουμε!
Για όσους δεν γνωρίζουν τo κτίριο του Διοικητηρίου μετά του περιεχομένου του, το οποίο έχει μεταβιβαστεί στον Δήμο Σερίφου με δωρητήριο, έχει χαρακτηριστεί ως «έργο τέχνης που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία», με το ΦΕΚ 654/Β/16-11-1983.
Μετά από πολλά-πολλά χρόνια η εταιρεία της Πολιτικού Μηχανικού κας Μαρίας Βλασσοπούλου, ανέλαβε ως ανάδοχος την αποκατάσταση και αλλαγή χρήσης του κτιρίου σε Πολιτιστικό Κέντρο, στα πλαίσια του Αναπτυξιακού Προγράμματος Ειδικού Σκοπού Νοτίου Αιγαίου 2017-2020, με φορέα την Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεωτέρων και Συγχρόνων Μνημείων (Δ.Α.Ν.Σ.Μ.), του Υπουργείου Πολιτισμού.
Στην διαύγεια είναι ανεβασμένη η σύμβαση του έργου από την οποία μπορεί ο καθένας να πληροφορηθεί πως ανάδοχος έχει την επωνυμία«“ΒΛΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ”, με δάνεια εμπειρία ως προς την τεχνική και επαγγελματική ικανότητα από την εταιρεία: “Μ.Τ. ΑΝΩΝΥΜΗ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΛΑΤΟΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” η οποία προσέφερε την πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά βάσει τιμής με μέσο ποσοστό έκπτωσης 36,29% επί της δαπάνης εργασιών του έργου, ίση με 1,22 εκατ. ευρώ με ΦΠΑ».
Μάλιστα στον ιστότοπο της εταιρείας (https://mv-e.eu/archives/8968), υπάρχουν και λεπτομέρειες των εργασιών: «Θα γίνουν εργασίες στερέωσης, αποκατάστασης και αλλαγής χρήσης του διατηρητέου κτηρίου πρώην Διοικητηρίου Μεταλλείων σε πολιτιστικό κέντρο. Θα γίνει αντικατάσταση στέγης στην ίδια μορφή με την αρχική, στις όψεις θα διατηρηθούν όλα τα ανοίγματα και τα διακοσμητικά στοιχεία και τα επιχρίσματα θα έχουν το ίδιο πάχος με τα αρχικά». Επίσης υπάρχει και η πληροφορία πως το 2021 το έργο βρισκόταν «Υπό εξέλιξη».
Παρ’ όλα αυτά, μπαίνουμε στο 2024 και δεν βλέπουμε κάτι να προχωρά, ενώ όσον αφορά το ίδιο το κτίριο φαίνεται πως η προϊούσα κατάρρευση θα ολοκληρώσει σύντομα το έργο της…
Επικοινωνήσαμε με την κα Βλασσοπούλου, υπεύθυνη της εταιρείας που είχε αναλάβει την αποκατάσταση του μνημείου, η οποία μας έδωσε κάποιες πληροφορίες. Και λέμε «κάποιες», διότι σαν ανάδοχος του έργου το οποίο εποπτεύεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, δεσμεύεται από την σύμβασή της ως προς την παροχή πληροφοριών σε τρίτους.
Γεγονός είναι πως υπάρχει μια διμερής Προγραμματική Σύμβαση μεταξύ Υπουργείου και Δήμου Σερίφου, η οποία δεν είναι δημοσιευμένη, αλλά μπορεί κάποιος να τη ζητήσει εγγράφως από την ΔΠΑΝΣΜ (Διεύθυνση Προστασίας και Αναστηλώσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων) ή τον Δήμο. Αυτή προβλέπει την υποστήριξη της εκτέλεσης, τον έλεγχο, τις κατευθυντήριες γραμμές και την παραλαβή του έργου από το Υπουργείο, και την χρηματοδότηση από τον Δήμο. Έτσι ο Δήμος αναζήτησε οικονομικούς πόρους στην Περιφέρεια και το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Ειδικού Σκοπού Νοτίου Αιγαίου 2017-2020.
Όλα ξεκίνησαν καλά το 2021 αλλά κάποια θέματα πιστοποίησης υλικών που απαιτούσε το Υπουργείο και δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί τοπικά στην Σέριφο, καθυστέρησαν μέσα στο 2022 το έργο για αρκετούς μήνες. Συγκεκριμένα όταν ήρθε η ώρα της σκυροδέτησης, διαπιστώθηκε πως η μοναδική τοπική μονάδα σκυροδέματος δεν ήταν πιστοποιημένη, και παρ’ όλο που παράγει άριστη ποιότητα υλικού, το Υπουργείο δεν δέχεται τη χρήση σκυροδέματος από μη πιστοποιημένη μονάδα. Και αφού δεν είναι δυνατόν για τεχνικούς λόγους να μεταφερθεί σκυρόδεμα από Μήλο ή Σίφνο, όπου υπήρχαν πιστοποιημένες μονάδες, αναγκαστικά το έργο σταμάτησε μέχρι να πιστοποιηθεί η τοπική μονάδα. Αφού εξασφαλίστηκε η πιστοποίηση και έπεσαν τα «μπετά», είχαμε δεύτερη προσωρινή διακοπή του έργου λόγω μη εξόφλησης τιμολογίων του αναδόχου. Και το ποσόν είναι “εξευτελιστικά αστείο” σε σχέση με τον συνολικό προϋπολογισμό!
Σε αυτό το στάδιο βρισκόμαστε σήμερα, με τον χειμώνα προ των πυλών και τον εξοπλισμό και υλικά του εργολάβου να περιμένουν και να “πετρώνουν” στο Μ. Λιβάδι. Συν του ότι «οι τιμές στο νησί -και όχι μόνο-, έχουν εκτοξευτεί… Υλικά, μεταφορικά, όλα έχουν ανέβει», μας λέει η κα Βλασσοπούλου. «Και εμείς δώσαμε μια έκπτωση στο έργο τότε με συγκεκριμένα τιμολόγια, τα οποία δεν ισχύουν πλέον… Και τα δημόσια έργα δεν έχουν την υποστήριξη που χρειάζονται από το Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών, με την αναθεώρηση του κόστους που είναι αναγκαία… Το Υπουργείο δίνει πολύ μικρότερα ποσά από τις σημερινές τιμές…»,
Εντύπωση επίσης προκαλεί η αντιμετώπιση του έργου από μερίδα των κατοίκων της περιοχής. Όπως μας μετέφερε η κα Βλασσοπούλου, ρωτούσαν «Γιατί φτιάχνετε αυτό το κτίριο και όχι κάτι άλλο; Αυτό είναι φορτωμένο με άσχημες μνήμες… Πολλά συνέβησαν εδώ… Δεν είναι για γιορτή…»
Δήμος, Περιφέρεια, Υπουργείο Πολιτισμού, Διεύθυνση Αναστήλωσης Νεωτέρων και Συγχρόνων Μνημείων, Ανάδοχος εταιρεία. Πέντε αλληλοσυμβαλλόμενοι φορείς. Τελικά, δεν είναι ξεκάθαρο ποιανού ευθύνη είναι η καθυστέρηση και η διακοπή των εργασιών, αλλά κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το γεγονός πως σήμερα το Διοικητήριο, ακριβώς 40 χρόνια από την ανακήρυξή του ως «έργου τέχνης», εξακολουθεί να είναι ένα ετοιμόρροπο ικρίωμα.
Όπως μας δήλωσε η κα Βλασσοπούλου, «ο κος Ρεβίνθης έχει υποστηρίξει το έργο, στο βαθμό που επιθυμούσε ή μπορούσε… Πάντως δεν είναι απέναντί μας ο κος Ρεβίνθης…».
Θα πρέπει όμως εδώ να σημειώσουμε ότι έχει κατατεθεί από την ανάδοχο εταιρεία αίτημα για διακοπή των εργασιών στις 5/9/23. Ο Ν4412/16 όπως ισχύει σήμερα, ορίζει ότι εάν δεν πραγματοποιηθεί η πληρωμή εντός 60 ημερών, ήτοι μέχρι 5/11/23 ο Ανάδοχος μπορεί να αιτηθεί την διάλυση της εργολαβίας!
Μας χωρίζουν λοιπόν μόλις 3 ημέρες από ………………………συμπληρώστε το εσείς που ακόμα κάθεστε με σταυρωμένα τα χέρια, ή απλά δείχνετε με το δάχτυλο, θεωρώντας ότι εμείς απλά κάνουμε “αντιπολίτευση”!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για όλα όσα αναφέρουμε υπάρχει ηχητικό αρχείο που τα πιστοποιεί, ενώ το αρχικό Σχέδιο Προγραμματικής Σύμβασης του Δήμου με το Υπουργείο Πολιτισμού για την αποκατάσταση του Διοικητηρίου στο Μεγάλο Λιβάδι μπορείτε να το διαβάσετε από εδώ:
(ΑΔΑ: Ψ4ΠΟΩ1Η-Σ91)
