Χωράφι στο νοτιά κι αμπέλι στο βοριά έλεγαν οι παλιοί. Ετσι στο νότιο κομμάτι του νησιού καλλιεργούσαν σπαρτά και οπωροκηπευτικά, ενώ στα βόρεια κυρίως αμπέλια. Σύμφωνα με στοιχεία του υποθηκοφυλακείου, οι Σεριφιώτικοι αμπελώνες που καλλιεργούνταν στα παλιά χρόνια, ήταν πάνω από 30.000 στρέμματα. Στη Σέριφο δεν έπεσε ποτέ φυλλοξήρα μιας και οι ποικιλίες των σταφυλιών που καλλιεργούνταν ήταν μόνο ντόπιες, άρα προσαρμοσμένες και ανθεκτικές. Καθώς οι άνθρωποι δούλευαν κυρίως στα μεταλλεία, όταν αυτά έκλεισαν το 1963, οι περισσότεροι εγκατέλειψαν το νησί και σταμάτησε η αμπελουργία, η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια ελιάς.