Η δημοσιογράφος Σταυρούλα Κουλίτση από το https://www.reader.gr/, μάς περιγράφει μια ιδανική καλοκαιρινή μέρα διακοπών στη Σέριφο…
Οι σχέσεις των ανθρώπων με τα νησιά είναι εξίσου δύσκολες με τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους. Το timing, οι συνθήκες, οι προθέσεις, όλα παίζουν το ρόλο τους και εκείνο το σημείο στο χωροχρόνο που κάποιος θα βρεθεί κάπου καθορίζει για πάντα τη σχέση μεταξύ τους. Η Σέριφος είναι ένα πολύ όμορφο νησί, κάτι που δεν κατάφερα να εκτιμήσω το 2017 που βρέθηκα για πρώτη φορά εκεί και το timing έλεγε βοριάς και 18 βαθμοί κελσίου, οι συνθήκες ήταν #ζακεταδενπηρα και ο αέρας έπαιρνε και σήκωνε τις όποιες καλές προθέσεις μου αλλά και εμένα την ίδια μακριά από τις ξακουστές παραλίες του νησιού με τα γαλαζοπρασινα νερα – αυτά για τα οποία γράφει ο κόσμος στα ίντερνετς σπρώχνοντάς μας στο απόλυτο ρίσκο εμείς_vs_το_νησίλές και παίζουμε στο Lost.
Το Serifos 2024 Edition ήταν ένα εντελώς λαστ μίνιτ ντισίζιον, από αυτές που παιρνεις με νο1 επιχείρημα το “γιατί όχι” (αν αναρωτιέστε με ποιο κριτήριο επιλέγω τα αγγλικά με λατινικούς χαρακτήρες ή τα αγγλικά με ελληνικούς χαρακτήρες, δεν υπάρχει κριτήριο – υπάρχει μόνο vibe). Γουίκεντ (vibe) λοιπόν στη Σέριφο και έχω να πω τα εξής:
Το αγαπημένο μου φαγητό είναι το πρωινό στις διακοπές
Με το concept brunch τα έχουμε λίγο σπάσει, κυρίως γιατί βαρέθηκα να κάνω συγκριτικά τεστ μεταξύ των eggs benedict όλης της Αθήνας. Επίσης τα scrambled eggs είναι πραγματικά ένα πολύ εύκολο πιάτο για να το βρίσκεις τις μισές φορές μέτρια φτιαγμένο. Όλα αυτά ισχύουν στην κανονική ζωή. Στις διακοπές, το πρωινό σε μαγαζί με νησιώτικο αέρα – ακόμα κι αν είναι απλώς δύο αυγά τηγανητά με μπέικον (δεν ξέρω γιατί μιλάω μονο για αυγά) ή φρέσκο ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα – κοντράρει στα ίσα τα καλύτερα μισελενάτα εστιατόρια και streetfoodάδικα που κυκλοφορούν.
Το Yacht Club με τις κούλ χρωματιστές καρέκλες του, πέρα από αφτεράδικο του νησιού, θεωρείται πλέον κλασικό για το πρωινό του και είναι ο τόπος συνάντησης των ξενυχτισμένων και μη “Σεριφιωτών” ή απλώς μια γρήγορη στάση για (πολύ καλό) καφέ στο χέρι πριν την παραλία. Έχει αυτή την άυρα χαλαρότητας και καλοκαιρίλας που μόλις τη ζήσεις για πρώτη φορά θα την αναζητάς σε κάθε νησί, λιμάνι, καφέ, ακόμα και στο μπαλκόνι σου. Στο μενού υπάρχουν αρκετές επιλογές, καθόλου επιτηδευμένες, με απλούς και νόστιμους συνδυασμούς και εξαιρετικές πρώτες ύλες. Εναλλακτικά, στην άλλη πλευρά του λιμανιού στο Λιβάδι, θα βρείτε το Φραγκόσυκο – είναι από εκέινα τα μαγαζιά που λές ότι κουβαλάνε τον αέρα της Αθηναικής εστίασης παρότι είναι πλήρως εναρμονισμένα με τον τόπο τους. Στο μπαλκόνι του μπορείς να δοκιμάσεις πειραγμένο πρωινό: κάτι σαν english breakfast αλλά λόκαλ, φανταστικές γλυκιές αυγόφετες και πιάτα που με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνουν πάντα να έχουν μέσα (τι άλλο;) μαρμελάδα φραγκόσυκο!
Στον βοριά απαντάμε με Μαλλιάδικο
Κι αφού φάτε και γεμίσετε ενέργεια για να πολεμήσετε τους ανέμους, να πάτε στο Μαλλιάδικο για να μην πολεμήσετε τελικά με κανέναν. Στρατηγικός ο προσανατολισμός της συγκεκριμένης παραλίας και στρατηγικά πρέπει να δράσετε κι εσείς. Πάρτε τα ψυγειάκια σας, τις μπύρες σας, τα φρούτα σας, τα τεντάκια σας, τα καρεκλάκια σας, τα βιβλία σας και ξεχάστε τον κόσμο σε αυτή την ανοργάνωτη, υπέροχη παραλία με τα βαθιά, μπλε, κρύα νερά. Η αλήθεια είναι ότι το νησί είναι γεμάτο με τέτοιες καλές παραλίες (Γάνεμα, Βαγιά, Καλό Αμπέλι) και είναι εξ αρχής αρκετά δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποια. Ωστόσο το Μαλλιάδικο έχει το πλεονέκτημα να μπορέι να είναι ταυτόχρονα γεμάτο κόσμο και ήσυχο – σαν μια μαγική δύναμη να κρατάει τους τόνους χαμηλούς και να προστατεύει τους επισκέπτες του από το στρες. Σημειώστε ότι έχει λίγο περπάτημα από το σημείο που θα αφήσετε το αυτοκίνητο, αλλά όχι κάποια hardcore κατάβαση και αν είστε τυχεροί και πάτε νωρίς μπορεί να προλάβετε και ελεύθερο αρμυρίκι.
Βραδινό στο Αλώνι γιατί κανείς δεν χόρτασε με φρούτα
Μπορώ να πω ότι φάγαμε αρκετά καλά στο νησί παρότι δεν φημίζεται για την κουζίνα του σε αντίθεση με τη γειτονική Σίφνο. Το Αλώνι είναι ένα εστιατόριο με εκπληκτική θέα και πεντανόστιμο φαγητό για το οποίο προτείνω να κάντε κράτηση την ώρα που δύει ο ήλιος (το “δύση ηλίου σήμερα” είναι η πιο συχνή μου αναζήτηση στις διακοπές μετά από το “κατεύθυνση αέρα”). Μισώ τον μάραθο αλλά λάτρεψα τα μαραθοπιτάκια του, είχα ενδοιασμούς για τα πιπεροπιτάκια αλλά με διέψευσαν πανηγυρικά, το κατσικάκι ήταν μελωμένο και ακόμα και η κρύα τελευταία μπουκιά που είχε ξεμείνει στο τραπέζι άξιζε. Το εστιατόριο είναι δομημένο σε επίπεδα και παρότι είναι συνεχώς γεμάτο δεν σε πνίγει και δεν σε διώχνεί όταν ολοκληρώσεις το γέυμα σου. Αντίθετα σε κάνει να μη θελεις με τίποτα να φύγεις για να πας για ποτό στη χώρα – κάτι που στο μυαλό μου εξελίσσεται σε tip!
