Διαβάζουμε επαναλαμβανόμενα σε άρθρα και αναρτήσεις την «είδηση» πως η Σέριφος διαθέτει στο φράγμα 10.000 κυβικά νερού!
Υπάρχουν κι άλλες απόψεις, όπως αυτή αναγνώστη του δημοφιλούς Blog SERIFOS, στο Facebook που υπολογίζει το νερό στα 30.000 κυβικά… Δηλαδή την τριπλάσια ποσότητα…
Ξαναγράψαμε πως ως δημότες θα θέλαμε μια επίσημη επιβεβαίωση για τα αποθέματα νερού από τους αρμοδίους… Από επίσημα χείλη… Εκτός αν αυτή η ενημέρωση δεν γίνεται «εξεπιτούτοις» για να βρεθούν κάποιοι θαυματοποιοί ή ήρωες το φθινόπωρο που κατάφεραν με την υποδειγματική τους διαχείριση (!) με 10.000 κυβικά να ξεδιψάσουν το καλοκαίρι όλο το νησί… (Κάποιος το είχε ξανακάνει πολύ παλιά αν δεν με απατά η μνήμη μου με κάτι ψάρια…. ).
Και τι νερό πίνουμε;
Δεύτερο εξίσου σημαντικό θέμα είναι η ποιότητα του νερού. Εντάξει, δουλεύει και η αφαλάτωση αλλά τελικά ποια είναι η ποιότητα νερού που πίνουμε, που πλενόμαστε ή διαθέτουμε στους επισκέπτες σήμερα στη Σέριφο; Αυτές οι περίφημες αναλύσεις γιατί δεν ανακοινώνονται δημόσια; Αυτό με κάνει να σκέφτομαι το χειρότερο, ότι δηλαδή δεν είναι «ανακοινώσιμες»…. Μια απλή δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων που μας ειπώθηκε από τους αρμοδίους πως «είναι εντάξει», θα κάνει και όλους αυτούς τους κακόπιστους Θωμάδες –όπως ο υποφαινόμενος– να σωπάσουν…
Δυστυχώς ουδείς δεν εγγυάται πλέον το νερό ως δημόσιο αγαθό και για του λόγου το αληθές δίνουμε τον λόγο στα όσα είπε στο news 24/7 o κος Βασίλης Λύκος, Δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης του Πανεπιστημίου Κρήτης και Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας: «Κανείς δεν εγγυάται την καθολικότητα, την ασφάλεια (να ξέρουμε τι πίνουμε δηλαδή) σε υψηλή ποιότητα. Σταδιακά, με τη δέσμευση του νερού στην Ελλάδα, οι πολίτες θα φτάσουν να πίνουν αφαλατωμένο νερό ή νερό, τουλάχιστον για άρδευση, το οποίο θα προέρχεται από επεξεργασία απορριμμάτων».
Το δυσοίωνο μέλλον
Πάντως και να τη βγάλουμε φέτος, η κατάσταση προοιωνίζεται δύσκολη για το άμεσο μέλλον.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του καθηγητή Περιβαλλοντικής Μηχανικής του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, κ. Νάσου Στασινάκη τα υφιστάμενα δίκτυα άρδευσης συχνά παρουσιάζουν απώλειες μεγαλύτερες του 30% λόγω της παλαιότητας των αγωγών, ενώ από την άλλη, την ίδια στιγμή οι μονάδες αφαλάτωσης αποτελούν προς το παρόν τη μόνη σίγουρη λύση για να εξασφαλιστεί η επάρκεια, ιδιαίτερα με τις αφίξεις επισκεπτών στη χώρα μας, οι οποίες αναμένεται να αυξηθούν και να ξεπεράσουν τα 32,7 εκατ. επισκεπτών του 2023.
Τι σημαίνει αυτό; Πως ενώ οι αφαλατώσεις προκρίθηκαν ως προσωρινή λύση για ένα έτος κατά το οποίο η ανομβρία έπληξε την Ελλάδα και ιδιαίτερα τα νησιά, τίποτα δεν δείχνει πως θα απαλλαγούμε εύκολα από αυτές… Και λέω απαλλαγούμε διότι όπως έχει γραφτεί επανειλημμένως, αποτελούν ενεργοβόρα λύση, οριακά αποδεκτή περιβαλλοντικά και πολύ ακριβή για τις τσέπες των δημοτών.
Να σημειώσουμε πως το πρόβλημα φυσικά δεν αφορά μόνο την Σέριφο, αλλά υπάρχουν διαβαθμίσεις στο πρόβλημα της λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν διαφορετικά νησιά, ανάλογα με την πρόβλεψη και τα μέτρα που είχαν παρθεί.
Όσον αφορά τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, ελπίζουμε να μην είναι σαν τα μέτρα πυροπροστασίας… Ο σχεδιασμός προβλέπεται να υλοποιηθούν με περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Απανθρακοποίησης. Θα συνδυαστούν έργα ΑΠΕ με αφαλάτωση καθώς και έργα ΑΠΕ με αντλησιοταμίευση και αφαλάτωση, τα οποία θα εγκατασταθούν κατά προτεραιότητα στις Κυκλάδες, όπως και σε κάποια νησιά του Αιγαίου. Η αντλησιοταμίευση θα χρησιμοποιείται τόσο για παραγωγή ενέργειας όσο και ως αποθήκη ενέργειας, αφού τις ώρες που η ζήτηση ενέργειας θα είναι χαμηλή και η παραγωγή από ΑΠΕ θα υπερβαίνει την κατανάλωση, το περίσσευμα ενέργειας θα χρησιμοποιείται για την επιστροφή νερού στους ταμιευτήρες προκειμένου να χρησιμοποιηθεί εκ νέου για την παραγωγή ρεύματος.
Εντάξει καινοτόμο (και αισιόδοξο) σχέδιο αλλά μένει το πως και πότε θα υλοποιηθεί και το σημαντικότερο το πότε θα αρχίσει να λειτουργεί… Σε ένα, δύο, τρία χρόνια; Μήπως είμαστε υπεραισιόδοξοι;;;
Μέχρι τότε τι γίνεται; Πολλοί ξεκίνησαν τις λιτανείες για να βρέξει… Μήπως να ακολουθήσουμε;;;
