Μάθετε τα μυστικά της διασύνδεσης από ένα επαγγελματία δύτη.
Με την ευκαιρία της είδησης για την άμεση προώθηση της φάσης Δ’ για την διασύνδεση των Κυκλάδων από τον ΔΕΔΜΗΕ, μιλήσαμε με τον επαγγελματία δύτη και έμπειρο σε ποντίσεις καλωδίων κο Κώστα Κατσιούλη, Διευθυντή Υπηρεσιών Πεδίου και SSI Assistant Instructor Trainer, ο οποίος έλυσε όλες μας τις απορίες γύρω από όλη αυτή τη διαδικασία.
Για όλους εμάς τους «στεριανούς», όλη αυτή η ιστορία με τα υποβρύχια καλώδια από νησί σε νησί, φαντάζει λίγο σαν… επιστημονική φαντασία! Η γενική εντύπωση είναι πως υπάρχει ένα ειδικό πλοίο, πόντισης, παίρνει μια τεράστια κουλούρα από αυτά τα χοντρά καλώδια και αρχίζει να τα ποντίζει στη θάλασσα. Είναι όπως τόσο απλά τα πράγματα;
Ο Κώστας Κατσιούλης, μιλάει για τις δικές του εμπειρίες, από πρώτο χέρι….
«Περίπου έτσι, είναι, ένα πλοίο περνάει και αφήνει το καλώδιο, μόνο που υπάρχουν κι άλλοι παράμετροι, όπως το είδος του καλωδίου», επισημαίνει ο έμπειρος δύτης.
Έτσι, μαθαίνουμε πως το υποβρύχιο καλώδιο είναι τριπλάσιο σε μέγεθος από το κοινό που βλέπουμε στις κολώνες της ΔΕΗ, και πως με το εξωτερικό προστατευτικό του περίβλημα που το προστατεύει από το εχθρικό θαλάσσιο περιβάλλον αλλά και από εκσύρσεις, κατολισθήσεις, άγκυρες, αλιευτικά εργαλεία και κάθε είδους καταπόνηση, φτάνει σε διάμετρο έναν ανθρώπινο βραχίονα! Όσο για το βάρος του, μπορεί να φτάνει και τα 60 κιλά ανά μέτρο, σε αντίθεση με τα πολύ ελαφρύτερα καλώδια τηλεπικοινωνιών. Έτσι ο χειρισμός του από το δύτη είναι πολύ δύσκολος.
«Ξεκινάμε από την όδευση», μας πληροφορεί ο κος Κατσούλης, «την μελέτη δηλαδή που ορίζει το σημείο Α και Β, την αρχή και τέλος της διασύνδεσης. Όλη αυτή η διαδρομή πρέπει να διερευνηθεί από ηχητικά κυρίως και ενίοτε οπτικά μέσα, μην πέσουμε επάνω σε κάποιο ναυάγιο, να μην βρίσκεται το καλώδιο στον αέρα, να μην υπάρχουν υπερβολικές κλίσεις, κ.λπ. Μετά περνάμε ένα είδος «υνιού» από την επιλεχθείσα διαδρομή για να δημιουργηθεί ένα στοιχειώδες αυλάκι και να απομακρυνθούν τυχόν αντικείμενα που δεν έχουν αποτυπωθεί στην αρχική διερεύνηση με τις ηχογραφίες. Όλα αυτά γίνονται χωρίς δύτες, από τα πλοία στην επιφάνεια. Αν βρεθεί κάτι σαν ναυάγιο, στέλνουμε υποβρύχιο ρομπότ (ROV) κάνει οπτική αναγνώριση και αν χρειάζεται τροποποιούμε την όδευση να μην πέσει πάνω του».
Μάθαμε επίσης από τον κο Κατσούλη πως τα πλοία πόντισης είναι συγκεκριμένα και λίγα…. Φορτώνουν χιλιόμετρα καλωδίων στα αμπάρια τους. Το εντυπωσιακό είναι το σύστημα Dynamic Position που διαθέτουν, ένα πανάκριβο σύστημα διατήρησης θέσης, το οποίο επιτρέπει στο πλοίο να μένει στη θέση του σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών, ώστε να συνεχίσει την πόντιση μόλις το επιτρέψει ο καιρός.
«Τα καλώδια θάβονται στα σημεία προσαιγιάλωσης, όπως λέγονται. Εδώ επεμβαίνουν οι δύτες. Περίπου από τα 80 μέτρα πριν την ακτή, το καλώδιο φτάνει στην ξηρά επιπλέοντας σε σημαδούρες ώστε να διευκολυνθεί η τοποθέτησή του στο παράκτιο φρεάτιο του δικτύου και στη συνέχεια θάβεται. Εδώ, στο παράκτιο έργο, πέφτει και μεγάλη ποσότητα τσιμέντου». Μας πληροφορεί ο κος Κατσούλης.
Μαθαίνουμε επίσης πως στην Ελλάδα παρατηρείται η πρακτική να θάβεται το καλώδιο μόνο στα τελευταία και πρώτα 40 μέτρα βάθος πριν την ξηρά, για την αποφυγή σκαφών και αλιευτικών εργαλείων. Στην υπόλοιπη διαδρομή απλά ακουμπάει στον βυθό.
«Οι χερσαίες υποδομές αφορούν το παράκτιο τμήμα, εκεί που μπαίνει και βγαίνει το καλώδιο», συνεχίζει ο κος Κατσούλης. «Στο σημείο εξόδου απαιτείται μια σοβαρή υποδομή υποδοχής και διανομής της ενέργειας, αλλά και πρόβλεψη για την μελλοντική προσάρτηση δικτύου ΑΠΕ. Σκεφθείτε συνήθως υπάρχει ένα είδος οικίσκου για την προστασία του κόμβου, των πινάκων, κ.λπ. Τέλος, μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται σε περίπτωση που το καλώδιο κοπεί, από μία άγκυρα ή μια τράτα. Τότε επιδιορθώνεται μεν, αλλά το κόστος να έρθει το πλοίο και να επιχειρήσει την επιδιόρθωση, είναι τεράστιο».
Πολλά μάθαμε για την πόντιση των καλωδίων που θα καταστήσουν επιτέλους τη Σέριφο ένα διασυνδεδεμένο ενεργειακά νησί, δίνοντάς της τη δυνατότητα να απαλλαγεί από το περιβαλλοντικά επιβαρυντικό πετρέλαιο. Έστω και αν στοιχίσει περίπου 1,15 εκατομμύρια ευρώ το χιλιόμετρο καλωδίου! (390 εκατ. ευρώ κόστος η Δ’ Φάση διασύνδεσης των Κυκλάδων, για 340 χιλιόμετρα όδευσης).
Περιμένοντας το…καλώδιο λοιπόν, και τις απαραίτητες υποδομές, διότι σύμφωνα με το σχέδιο η Σέριφος, μαζί με τη Σαντορίνη, Φολέγανδρο και Μήλο, θα διαθέτει και Υποσταθμό Kλειστού Tύπου – GIS (Gas Insulated Substation).
“Σε όλους τους τόπους που κάνουμε διασύνδεση είτε ενέργειας, είτε τηλεπικοινωνιών, οι τοπικές αρχές, οι κάτοικοι και οι εργολάβοι μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε δικοί τους άνθρωποι, προσφέροντας τον καλύτερό τους εαυτό…” επισημαίνει ο Κος Κατσιούλης.
Εμείς δεν έχουμε παρά να περιμένουμε από τις αρχές όχι μόνο να αγκαλιάσουν το έργο αλλά να φανούν και proactive, όσον αφορά τη διευκόλυνση των εργασιών, τα τεχνικά παράκτια έργα, τις υποδομές, το ύψος των τιμών των προσφερόμενων υπηρεσιών αλλά και των υλικών κλπ. Οι Σερφιώτες άλλωστε φημίζονται για την φιλοξενία τους!
