Είχαμε γράψει για τα αδέσποτα πρώην εκτρεφόμενα ζώα στη Σέριφο, αλλά το πρόσφατο θανατηφόρο ατύχημα στη χειμωνιάτικη Μύκονο, με τον δικυκλιστή να σκοτώνεται από την αναμέτρησή του με ένα βόδι σε αγροτικό δρόμο του νησιού, αναδεικνύει και την άλλη εκδοχή της μη επίβλεψης των ζώων, το παστούρωμα. Το δέσιμο δηλαδή των ποδιών των βοοειδών, κατσικιών και ιπποειδών, που στα μικρά, τουριστικά νησιά συμβαίνει κατά κόρον τους θερινούς μήνες, προκειμένου τα ζώα να μην ενοχλούν την τουριστική κίνηση.
Το παστούρωμα είναι μία πρακτική που συνηθίζεται εδώ και δεκάδες χρόνια στα νησιά, κυρίως στις Κυκλάδες (Πάρο, Νάξο, Φολέγανδρο, Ανάφη, Σέριφο, Κίμωλο κ.α.), αλλά και σε Ρόδο, Κρήτη, Κέρκυρα κ.α. Σε μικρότερη έκταση το συναντάμε και στην ηπειρωτική Ελλάδα (π.χ. Λακωνία). Θεωρείται μία συνηθισμένη πρακτική για να μην πηδήξουν τα ζώα τις ατελείς ή ανύπαρκτες περιφράξεις, να μην απομακρυνθούν από το σημείο βοσκής ή να παχύνουν λόγω του περιορισμού των κινήσεων. Ουσιαστικά, τα ζώα υπόκεινται σ’ όλη τη ζωή τους σ’ ένα μαρτύριο στο όνομα της ευκολίας των ιδιοκτητών που δεν θέλουν να κάνουν σωστές περιφράξεις ή να επιτηρούν τα ζώα τους ως οφείλουν. Οι φράχτες είναι πέτρινοι, χαμηλού ύψους, και έτσι δένουν τα πόδια των μεγάλων συνήθως ζώων για να μην μπορούν να πηδάνε τους πέτρινους φράχτες και παρεμποδίζουν την τουριστική κίνηση.
Με το που μπαίνει όμως ο χειμώνας, τα ίδια αυτά ζώα «ελευθερώνονται», και έχοντας περάσει ένα καλοκαίρι με περιορισμούς, αποκτούν επιθετικό χαρακτήρα. Πηδούν φράχτες (ζώα είναι…), βγαίνουν στους δρόμους, και το πιο αναμενόμενο είναι να εκλαμβάνουν ως κίνδυνο την οποιαδήποτε ανθρώπινη συναναστροφή. Κάτι που φαίνεται ότι συνέβη με τον αδικοχαμένο νέο στη Μύκονο. Ένα από τα βοοειδή εξέλαβε την προσπάθειά του να τα διώξει από το οδόστρωμα ως επιθετική κίνηση και αντέδρασε ανάλογα… Δεν φταίει το ζώο και δεν φταίει ο αδικοχαμένος άνθρωπος. Ξεκάθαρη είναι η ευθύνη των ιδιοκτητών σε αυτές τις περιπτώσεις. Το παστούρωμα πάντως είναι παράνομο και απαγορεύεται βάσει νομοθεσίας. Οι ιδιοκτήτες των ζώων είναι υποχρεωμένοι, βάσει του Ν. 4039/12 και Ν. 4235/14, αλλά και της ηθικής, να παρέχουν στα ζώα τους σωστές συνθήκες διαβίωσης. Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα έπρεπε να διατηρούν ζώα. Η πρακτική αυτή αποτελεί παραβίαση των κανόνων ευζωίας των ζώων προκαλεί τραυματισμούς αλλά και ακρωτηριασμούς, είναι, δε, μία από τις χειρότερες μορφές διαρκούς κακοποίησης.
(Με πληροφορίες από ΒΡΑΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 2/12/2023)
