Το “Ξύπνημα του Κύκλωπα” και το φλερτ του Κωνσταντίνου Σπέρα
Είχε ο Κωνσταντίνος Σπέρας ένα μικρό “φλερτ” στο Μέγα Λιβάδι κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί; Οι Σερφιώτισσες γιαγιάδες διηγούνταν στα εγγόνια τους μια τέτοια ιστορία να μοιάζει με παραμύθι; Πως προέκυψε η σχετική αναφορά στο βιβλίο του Γ. Μήλλα “ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΠΑ”;
Δεν έχουμε παρά να διαβάσουμε τα σχετικά αποσπάσματα και αν μπορέσουμε με τη βοήθεια σας να ανακαλύψουμε και άλλες πηγές, προφορικές- γραπτές μαρτυρίες για το γεγονός.
Μέγα Λιβάδι-καφενείο, πριν την ίδρυση του Σωματείου…
“…Δίπλα στον Κωνσταντή καθόταν ένας γέρος μεταλλωρύχος που στα νιάτα του ήτανε ναυτικός και γνώριζε τον πατέρα του. Πιάσανε την κουβέντα, θυμήθηκε παλιές ιστορίες ταξιδιών ο γέρος που στην αρχή είχαν ενδιαφέρον, όμως δεν έλεγε να σταματήσει. Κουρασμένος από την πολυλογία του άλλου, έστρεψε αφηρημένα το βλέμμα του σε μια κοπέλα που όρθια, με γυρισμένη την πλάτη, σέρβιρε κρασί σε γειτονικό τραπέζι, δεν έβλεπε το πρόσωπό της, αλλά η κοψιά της είχε χάρη και σβελτάδα. Όταν γύρισε προς το μέρος του, τον κοίταξε θαρρετά και του χαμογέλασε. Ήταν όμορφη, πολύ όμορφη, αλλά εκείνο που την εντυπωσίασε ήταν τα μάτια της, είχαν το φως και το χρώμα της ήρεμης θάλασσας. Χωρίς να το καλοσκεφτεί,σηκώθηκε και πήγε προς το μέρος της. «Πώς σε λένε;», τη ρώτησε δίνοντάς της το ποτήρι του να το γεμίσει. «Μαρία, όπως τη Μεγαλόχαρη», του απάντησε και γέλασε.
«Α, θα ‘σαι λοιπόν καλή χριστιανή για να ‘χεις τ’ όνομά της», συνέχισε παίρνοντας θάρρος από το φέρσιμό της
«Μπα, ταμένη μ’ είχαν οι γονιοί μου στη Χάρη της. Καλόπιοτο», του ευχήθηκε και προχώρησε.
«Πρόσεχε, η ματιά της έχει γητειά», του είπε ο γέρος με το ελεύθερο που του έδινε η ηλικία να πειράξει τα καμώματα των νέων- και γέλασε φανερώνοντας τα ξεδοντιασμένα ούλα του. Γέλασαν καλοσυνάτα και οι γύρω που άκουσαν το πείραγμα, κάνοντας την αμηχανία του Κωνσταντή μεγαλύτερη.
«Με παρεξηγήσατε», δικαιολογήθηκε και το πρόσωπό του έγινε κατακόκκινο. Ξεφτιλίστηκα, σκέφτηκε και δεν ξανασήκωσε τα μάτια του να την κοιτάξει παριστάνοντας τον αδιάφορο, αν και στο μυαλό του είχε μόνο εκείνη. Ακόμα και στο χορό, που θα μπορούσε να την πλησιάσει και χωρίς παρεξήγηση να της πιάσει και το χέρι, πήγε στο τέλος της σειράς κρατώντας μια μεσόκοπη γυναίκα, και ήταν εκείνη που άφησε την κεφαλή και ήρθε στο τέλος για να ενώσει την τραχιά από τη δουλειά παλάμη της μόνη ασχήμια επάνω της- με τη δική του. Αυτό το άγγιγμα που τον αναστάτωσε, τον συντρόφεψε για πολύ ώρα το βράδυ. μέχρι να τον πάρει τελικά ο ύπνος…”
________________________________
Μέγα Λιβάδι-καφενείο, μετά τα αιματηρά γεγονότα…
Με το που μπήκε στο καφενείο ο Κωνσταντής, το βλέμμα του έπεσε στη Μαρία. Καθισμένη στο πάτωμα με την πλάτη στον τοίχο, είχε τα μάτια της κλειστά και το πρόσωπο συσπασμένο από τον πόνο. Το φουστάνι της ήταν ματωμένο χαμηλά και ένα τρεμουλιαστό σιγανό βογκητό έβγαινε από τα κάτασπρα χείλη της. Δίπλα η μάνα της προσπαθούσε να την ανακουφίσει δροσίζοντας το μέτωπο της μ`ενα βρεγμένο πανί
Πλησίασε αναστατωμένος. Όλη αυτή την ώρα ούτε πέρασε από το μυαλό του ότι ένα από θύματα μπορούσε να ήταν κι εκείνη.
«Τι έγινε», ρώτησε άστοχα τη μάνα της σαν να μην ή ταν ολοφάνερο τι είχε γίνει.
«Αχ! Το χτύπησαν το κορίτσι μου, πρόεδρε. Φωτιά να τους κάψει», άρχισε τα κλάματα εκείνη.
Στο άκουσμα της φωνής άνοιξε τα μάτια της, αυτά τα υπέροχα μάτια που γήτευαν μα τώρα είχαν χάσει τη λάμψη τους, και προσπάθησε να του χαμογελάσει, αλλά ένα τρέμουλο πόνου πάγωσε το χαμόγελο και έκλεισε πάλι ανήμπορη τα μάτια.
Ρώτησε τη γυναίκα που ήταν σκυμμένη και προχειρόδενε το τραύμα στον ώμο του διπλανού τραυματία, αν ήτ ξερε σε ποιο σημείο ήταν τραυματισμένη η κοπέλα και αν ήταν το τραύμα σοβαρό.
«Ψηλά στο πόδι, δε μοιάζει για σοβαρό αλλά υποφέρει η δόλια. Έχουμε πολλά σοβαρά, πρόεδρε», του απάντησε απότομα και είχε ο τόνος της φωνής της επίπληξη για το μονομερές ενδιαφέρον του.
Κατάλαβε το λάθος του και έριξε μια ένοχη ματιά γύρω του…”
