Ο ταξιδιωτικός ιστότοπος Lonely Planet δεν είναι απλά δημοφιλής. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κορυφαία διεθνή θεματικά ταξιδιωτικά μέσα, με δικές του εκδόσεις, δικιά του εταιρεία τηλεοπτικών παραγωγών, πλατφόρμα, αφιερώματα κ.λπ. Ιδρύθηκε στην Αυστραλία το 1972-73 και έχει δημοσιεύσει πάνω από 150 εκατομμύρια (!) ταξιδιωτικούς οδηγούς από τότε… Με την πάροδο των χρόνων πέρασε στον ψηφιακό κόσμο και η πλατφόρμα του σήμερα έχει δέχεται πολλές χιλιάδες επισκέπτες ημερησίως.
Πήγαμε λοιπόν να δούμε τι λέει το Lonely Planet για τη Σέριφο…. Μπήκαμε στο site https://www.lonelyplanet.com/greece/serifos και ξεκινήσαμε την περιήγηση…
Εκεί μάθαμε πράγματα και θάματα….
Ξεκινάω από την εισαγωγή… Την πρώτη εντύπωση… Εκεί που θα δεις τι είναι αυτή η Σέριφος και θα πάρεις μια πρώτη εικόνα… Σε ελεύθερη μετάφραση, λοιπόν, ούτε λίγο ούτε πολύ, γράφει τα εξής:
«Η Σέριφος έχει μια ωμή, τραχιά ομορφιά, με απόκρημνα βουνά που βυθίζονται σε μεγάλους κόλπους. Σχετικά έρημο έξω από τη γραφική πρωτεύουσα της Χώρας στην κορυφή του λόφου, ή το σκονισμένο λιμάνι Λιβάδι με αίσθηση άγριας Δύσης κάτω, το νησί μοιάζει σαν να έχει γίνει όμορφα άγριο. Το μόνο που βρίσκετε είναι τα περιστασιακά απομεινάρια των προηγούμενων επιχειρήσεων εξόρυξης (σκουριασμένα ίχνη, γερανοί) και τον άνεμο (που μπορεί να είναι άγριος). Νοικιάστε μεταφορικό μέσο για να το αξιοποιήσετε στο έπακρο. Η Σέριφος είναι ένα από τα λίγα νησιά όπου οι ντόπιοι πίνουν νερό.»
Σε απλά ελληνικά, η Σέριφος είναι ένα άγριο, ανεμοδαρμένο νησί, έρημο στο μεγαλύτερο μέρος του, το λιμάνι θυμίζει περασμένες εποχές και το μόνο που μπορείτε να δείτε είναι σκουριασμένα απομεινάρια εταιρειών εξόρυξης. Δεν υπάρχει συγκοινωνία, γι’ αυτό αν θέλετε να δείτε το νησί νοικιάστε μεταφορικό μέσο. (Και η άχρηστη πληροφορία της ημέρας) Οι ντόπιοι πίνουν το νερό!
Αυτό αποκόμισε ο συντάκτης του Lonely Planet που υποτίθεται ήρθε και έγραψε την πληροφορία…
Αλλά περιμένετε…. Ακόμα είμαστε στην αρχή!
Κατ’ αρχάς στην πρώτη σελίδα βλέπουμε πως τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί να δει κάποιος στο νησί είναι οι παραλίες Λιβαδάκια και Ράμος, και η αρχαιολογική συλλογή. Αυτά!
Στη δεύτερη σελίδα όπου υπάρχει το μενού για Αξιοθέατε, Εστιατόρια, Διασκέδαση, Νυχτερινή ζωή, Αγορές και Ξενοδοχεία, μαθαίνουμε πως τα αξιοθέατε είναι πάλι αυτά της… πρώτης σελίδας (Λιβαδάκια, Ράμος, και αρχαιολογική συλλογή), πως δεν υπάρχει καθόλου διασκέδαση στο νησί και απολύτως τίποτα να ψωνίσεις…. Η δε νυχτερινή διασκέδαση περιορίζεται στο Yacht Club, (του οποίου το link φυσικά και δεν δουλεύει), και το Καφέ Άνεμος….
Και μετά αρχίζει το γέλιο…
Πατάς το link και μπαίνεις να πάρεις πληροφορίες για το «αξιοθέατο» Λιβαδάκια, και μετά την… πλούσια πληροφόρηση πως πρόκειται για μια αμμώδη παραλία με αρμυρίκια και μια παραδοσιακή ταβέρνα, το Lonely Planet στην ίδια σελίδα, που υποτίθεται είσαι στο μενού των αξιοθέατων της Σερίφου, σου προτείνει ακόμα 4 αξιοθέατα, μόνο που αυτά είναι σε άλλα νησιά!
Η εκκλησία των 7 μαρτύρων στη Σίφνο, το Σαρακίνικο της Μήλου, οι αρχαίες κατακόμβες και το θέατρο στη Μήλο και η παραλία Κολώνα στην Κύθνο…. Μάλιστα δίνει και χιλιομετρικές αποστάσεις σε μίλια, για να δεις πόσο κοντά είναι από τα Λιβαδάκια!
Το ίδιο περίπου συμβαίνει και αν ανοίξω τα link των άλλων «αξιοθέατων», Ράμο και Αρχαιολογική Συλλογή, με τα μέρη να ανακυκλώνονται.
Με άλλα λόγια…
Είμαι τουρίστας, έχω μπει σε ένα ταξιδιωτικό site να ψάξω αν αξίζει να πάω στη Σέριφο να δω κάποια πράγματα, και αυτό με στέλνει σε άλλα νησιά!
Δύο τινά συμβαίνουν, ταυτόχρονα μάλιστα.
Το πρώτο και σίγουρο είναι πως ο κόσμος έξω από την Ελλάδα βλέπει τα ελληνικά νησιά με τελείως διαφορετικό τρόπο από ότι εμείς. Για έναν Αμερικάνο το Aegean Greek island είναι μια εικόνα από το ταξιδιωτικό του πρακτορείο και σαφώς δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη Σίφνο από τη Σέριφο, τη Κύθνο ή τη Λέρο…. Ίσως μπορεί να ξεχωρίσει την Σαντορίνη και την Μύκονο, άντε και τη Ρόδο λόγω ταξιδιωτικής πλύσης εγκεφάλου, αλλά μέχρι εκεί…. Θα πάει λοιπόν διακοπές εκεί που θα τον κατευθύνει ο ταξιδιωτικός πράκτορας, εκεί δηλαδή που ο τελευταίος έχει το μεγαλύτερο κέρδος… εκεί που θα του δείξουν τις πιο εντυπωσιακές εικόνες…
Δεύτερο που συμβαίνει είναι πως η Σέριφος έχει μπει στο σωρό των Greek Islands… Χωρίς ιδιαίτερη ταυτότητα, αυτό που θα την ξεχωρίσει από τα άλλα νησιά… Θα πάει λοιπόν ο τουρίστας στη Σαντορίνη για την καλντέρα, στη Μύκονο για την γκλαμουριά, στην Ίο για την νυχτερινή ζωή, στην Πάτμο για το μοναστήρι και την ησυχία, στα Κουφονήσια για το primitive της κατάστασης, στην Κάλυμνο για αναρρίχηση, και ούτω καθεξής…. Στη Σέριφο τι διαφορετικό από τα άλλα νησιά έχουμε να δείξουμε; Παραλίες, άμμο και ήλιο; Αυτά τα έχουν όλοι…
Και ένα τρίτο, θα τολμήσω να πω πως τουριστικά το νησί πάει στον αυτόματα πιλότο… Ελέγχει κανείς τι γράφονται στα τουριστικά site; Έχει γίνει κάποια έστω και βασική έρευνα ποιος γράφει τι που για το νησί; Έχουμε προωθήσει εμείς δικά μας ταξιδιωτικά στους αντίστοιχους ιστότοπους;
Διότι αν ήμουν υποψηφιος επισκέπτης και έβλεπα –και μάλιστα στο «έγκυρο» Lonely Planet–, πως στη Σέριφο δεν έχει διασκέδαση, τίποτα να αγοράσω, υποτυπώδη νυχτερινή ζωή, και τα αξιοθέατα είναι δύο παραλίες και ένα μουσείο, σαφώς και δεν θα ερχόμουν… Θα προτιμούσα ένα από τα άλλα μέρη – που προτείνει εξάλλου εντέχνως το ίδιο το Lonely Planet με εντυπωσιακές φωτογραφίες, ενώ εγώ ψάχνω πληροφορίες για τη Σέριφο…
Αυτά περί τουρισμού, προβολής και εικόνας της Σερίφου προς τα έξω…
Εδώ πάντως και ιδιαίτερα για τo Lonely Planet, δεν είναι να μένουμε με σταυρωμένα τα χέρια! Ε;
