Στην Σέριφο όλοι έχουμε περάσει κάποια στιγμή από τον οικισμό του Αβεσσαλού (η Αβυσσαλού ή Αβύσσαλου), με την υπέροχη ομώνυμη παραλία. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε και την προέλευση του τοπωνύμιου, που προέρχεται από την ενετική λέξη vassale που σημαίνει «σκλάβος» και αποδίδεται στην περίοδο διοίκησης του Ιταλού Ερμόλαο Μινόττο, ο οποίος ξεκίνησε μεταλλευτικές εργασίες στον οικισμό χρησιμοποιώντας σκλάβους!
Επίσης γνωρίζουμε και τη θέση «Σκουριές», πλησίον του οικισμού όπου έχουν εντοπιστεί αρχαίες εγκαταστάσεις εκκαμίνευσης χαλκού με αρχαίες σκωρίες, κατάλοιπα της διαδικασίας, εξ’ ου και το τοπωνύμιο.….
Για τον ίδιο ακριβώς λόγο έχει επικρατήσει το ίδιο τοπωνύμιο και στις (πιο γνωστές λόγω ενεργής εξόρυξης) Σκουριές Χαλκιδικής, οι οποίες δεν είναι χωριό, όπως ίσως κάποιοι νομίζουν, αλλά άλλη μια θέση έντονης μεταλλευτικής δραστηριότητας από την αρχαιότητα με υπολείμματα(σκωρίες) από την εκκαμίνευση του μεταλλεύματος της αρχαίας μεταλλουργίας.
Εξάλλου και η Κασσάνδρα είναι επίσης γνωστή –όπως και η Σέριφος–, από την αρχαιότητα για τις εξορυκτικές δραστηριότητες. Η Σέριφος ήταν ιστορικά ταυτισμένη με τα μεταλλεία της και υπολογίσιμη δύναμη κατά την αρχαιότητα λόγω των κοιτασμάτων που διέθετε, (γεγονός που της επέτρεψε κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. να αποκτήσει δικό της νόμισμα). Από την άλλη, τα Μεταλλεία Κασσάνδρας απετέλεσαν τον κυρίαρχο χρηματοδότη του Μακεδονικού Βασιλείου και των εκστρατειών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Στην περιοχή σώζονται περισσότερα από 300 πηγάδια και περίπου 200.000 κυβικά μέτρα αρχαίων μεταλλουργικών απορριμμάτων, των κοινών «σκουριών» από την εκκαμίνευση των μεταλλευμάτων. Η έναρξη της δραστηριότητας, με βάση ιστορικές πηγές και τα αποτελέσματα αναλύσεων που έχουν γίνει στις παραπάνω «σκουριές», εντοπίζεται στις αρχές της κλασσικής αρχαιότητας, δηλ. γύρω στο 6ο αιώνα π.Χ.
Σέριφος και Χαλκιδική, λοιπόν, μια παράλληλη εξορυκτική πορεία που ξεκινάει τουλάχιστον από τον 6ο π.Χ. αιώνα!
(Η φωτό δανεική από το Serifos gr)
