Μετά τη Μύκονο, Πάρο και Σαντορίνη ακολουθούν και τα μικρότερα νησιά όπως η Σέριφος και η Κίμωλος. – Εκπαιδευτικοί που διορίστηκαν σε τουριστικούς προορισμούς περιγράφουν τα στεγαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τα εξωπραγματικά ενοίκια, το υψηλό κόστος διαβίωσης και τους χαμηλούς μισθούς.
Κάθε χρόνο έχουν την ίδια αγωνία όταν φτάνει η μέρα που ανοίγουν οι θέσεις με τους διορισμούς των εκπαιδευτικών. Είναι εκείνη η στιγμή που ενώ θα έπρεπε να χαίρονται που βλέπουν το όνομά τους στις λίστες των επιτυχόντων, τους πιάνει το άγχος επειδή συνειδητοποιούν ότι έχουν τοποθετηθεί σε σχολείο που βρίσκεται σε κάποιο δημοφιλή τουριστικό προορισμό και σκέφτονται τα πολλαπλά προβλήματα που έχουν να διαχειριστούν. Πού θα μείνω; Πόσα χρήματα θα χρειαστώ; Μήπως καταλήξω να κοιμάμαι σε κάποιο κάμπινγκ ή ακόμα και στο αυτοκίνητο; Το στεγαστικό πρόβλημα είναι το κυριότερο που αντιμετωπίζει ο κλάδος των εκπαιδευτικών και έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι δισεπίλυτο και αφορά ένα μεγάλο ποσοστό εκπαιδευτικών (αναπληρωτές, νεοδιόριστους και μόνιμους), οι οποίοι αναγκαστικά εργάζονται σε διαφορετικό τόπο από αυτόν της μόνιμης κατοικίας του. Κι όλα αυτά όταν ένας νεοδιόριστος εκπαιδευτικός ζει με 776 ευρώ τον μήνα, ενώ η εύρεση στέγης, οι υπέρογκες τιμές των ενοικίων, το κόστος διαβίωσης και τα πάγια έξοδα ξεπερνούν ακόμα και το 50% του μηνιαίου του εισοδήματος.
Τα προβλήματα γίνονται ακόμα πιο έντονα και η κατάσταση απελπιστική όταν διορίζεσαι σε σχολείο των Κυκλάδων, αφού η τουριστική κίνηση έχει εκτοξεύσει στα ύψη τις τιμές των ενοικίων. Έτσι, αρκετοί εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να διαμένουν σε εστίες και σε δωμάτια που ενοικιάζονται από τον δήμο, άλλοι πληρώνουν ξενοδοχείο και κάποιοι φιλοξενούνται σε συναδέλφους τους. «Είναι προφανές ότι οι συνθήκες που αφορούν το ζήτημα της στέγασης των εκπαιδευτικών, και βέβαια των υπόλοιπων εργαζόμενων στις Κυκλάδες, προετοιμάζουν όσους διαμένουν ήδη στα τουριστικά και υπερτουριστικά νησιά των Κυκλάδων αλλά και όσους θα κληθούν να εργαστούν τον επόμενο χρόνο ή και τα επόμενα χρόνια στην περιοχή για καταστάσεις ακόμα πιο δυσοίωνο. Και ενώ μέχρι και πριν από λίγο καιρό τα νησιά που αντιμετώπιζαν το μεγαλύτερο στεγαστικό πρόβλημα ήταν τα υπερτουριστικά κυκλαδονήσια (κυρίως Μύκονος, Πάρος, Σαντορίνη), πλέον το πρόβλημα διογκώνεται και επεκτείνεται επικίνδυνα σταδιακά και στα υπόλοιπα νησιά», επισημαίνει από τη Μύκονο ο εκπαιδευτικός και πρόεδρος της Α’ ΕΛΜΕ Κυκλάδων, Δημήτρης Παπαδημητρίου. Και προσθέτει: «Οι νέες μεγάλες “επενδύσεις” που υλοποιούνται με τη μορφή τεράστιων ξενοδοχειακών μονάδων υποδηλώνουν περισσότερο προσωπικό, του οποίου τη στέγαση θα κληθούν να διασφαλίσουν πρώτιστα οι εργοδότες. Όταν σε ένα νησί ο κορεσμός, η ακρίβεια και η αισχροκέρδεια στην αναζήτηση στέγης έχουν χτυπήσει ήδη “κόκκινο”, τον Σεπτέμβρη που θα κληθούν να βρουν στέγη σε αυτό περισσότεροι από 100 εκπαιδευτικοί, η κατάσταση θα γίνει από χαώδης μέχρι εκρηκτική. Την ίδια στιγμή, βέβαια, στο νησί η τιμή για μια γκαρσονιέρα ξεκινάει από τα 400 ευρώ αν κάποιος σταθεί τυχερός, ενώ η τιμή για ένα σπίτι με δύο υπνοδωμάτια δύσκολα πέφτει κάτω από τα 600 ευρώ. Βέβαια, μιλάμε πάντα για τους δέκα μήνες που αφορούν τη χειμερινή σεζόν στο νησί, δηλαδή από Σεπτέμβρη μέχρι τέλος Ιουνίου. Τα τελευταία χρόνια είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να ξεσπιτώνονται οι συνάδελφοι Μάη ή Ιούνη και να αναζητούν δωμάτια για κάποιες βδομάδες ή ημέρες, προκειμένου να παραμείνουν στο νησί για να εργαστούν. Αντίστοιχη με τη Μύκονο είναι η κατάσταση στην Πάρο και τη Σαντορίνη».
Για τον κ. Παπαδημητρίου το ζήτημα είναι ότι τα τελευταία τέσσερα-πέντε χρόνια το στεγαστικό πρόβλημα έχει επεκταθεί ταχύτατα και επικίνδυνα και στα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, στα οποία μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν αντίστοιχα προβλήματα. «Στη Σύρο πολύ δύσκολα θα βρεθεί πλέον σπίτι με δύο υπνοδωμάτια μέσα ή και λίγο έξω από την Ερμούπολη με λιγότερο από 600 ευρώ. Στην Τήνο δεν υπάρχει γκαρσονιέρα κάτω από 350 ευρώ μέσα στη Χώρα ή πλησίον της, στην Τζια επικρατεί αντίστοιχη κατάσταση, ενώ στη Μήλο πολύ λίγα δωμάτια ή σπίτια είναι διαθέσιμα από Σεπτέμβρη μέχρι 30 Ιουνίου (κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής χρονιάς δηλαδή), και από αυτά που υπάρχουν πολύ δύσκολα θα βρεθεί μια γκαρσονιέρα κάτω από 400 ευρώ. Παρόμοια κατάσταση παρατηρείται και στη Σίφνο, ενώ στα μικρότερα νησιά των Κυκλάδων, όπως η Σέριφος και η Κίμωλος, η κατάσταση κατευθύνεται με ταχύτητα προς την ίδια κατεύθυνση. Πάντα, βέβαια, πρέπει να θεωρείται αυτονόητο ότι η παραπάνω κατάσταση αφορά τη χειμερινή σεζόν, από Σεπτέμβρη μέχρι 30 Ιούνη, καθώς είναι πλέον σχεδόν αδύνατο να κρατήσει ένας εργαζόμενος σπίτι για όλο τον χρόνο, εκτός βέβαια αν είναι σε θέση να διαθέσει ένα ποσό τεράστιο για τα δεδομένα του. Να σας θυμίσω ότι στα πιο τουριστικά νησιά μια γκαρσονιέρα στοιχίζει 8-9.000 ευρώ για όλο τον χρόνο και ένα δυάρι 10-12.000 ευρώ. Το γεγονός αυτό στερεί αυτομάτως από μια οικογένεια τη δυνατότητα να παραμείνει σε ένα από τα κυκλαδονήσια για κάποια χρόνια, σε περίπτωση που οι γονείς είναι υποχρεωμένοι λόγω διορισμού να εργαστούν εκεί, και δημιουργεί ασύμμετρες και ιδιαίτερα προβληματικές συνθήκες ζωής και διαβίωσης. Εδώ θα πρέπει να συνυπολογιστεί πως το κόστος διαβίωσης στα κυκλαδονήσια είναι υπερδιπλάσιο και πολλαπλάσιο σε πολλές περιπτώσεις του αντίστοιχου στην ηπειρωτική Ελλάδα, ξεκινώντας από τα βασικά δημόσια αγαθά (ρεύμα, νερό, αλλά και αποχέτευση σε πολλές περιπτώσεις), τα καύσιμα (2,30 η τιμή του λίτρου της βενζίνης σήμερα στη Μύκονο) και το κόστος μετακίνησης, το οποίο έχει αυξηθεί υπερβολικά τα τελευταία χρόνια∙ περίπου 450 ευρώ χρειάζεται μια τετραμελής οικογένεια με αυτοκίνητο για ένα δρομολόγιο μετ’ επιστροφής Σύρος – Πειραιάς.
Κλείνοντας, ο κ. Παπαδημητρίου θα πει: «Δυστυχώς, το τουριστικό θαύμα της ανάπτυξης στην περιοχή των Κυκλάδων τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε εφιάλτη όχι μόνο για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για γιατρούς, νοσηλευτές, εκαβίτες και πυροσβέστες που συχνά αναγκάζονται να κοιμηθούν στα αμάξια τους ή σε “παράγκες” που μισθώνονται για υπέρογκα ποσά, προκειμένου να καταφέρουν να παραμείνουν και να εργαστούν στο εκάστοτε νησί. Σκεφθείτε ότι οι παραιτήσεις και οι “αρνήσεις” εκπαιδευτικών να αναλάβουν υπηρεσία στις Κυκλάδες το σχολικό έτος 2023-3024 άγγιξαν το 30%. Όλα τα παραπάνω στοιχεία σε συνδυασμό με τους “διαλυμένους” μισθούς των εκπαιδευτικών τα τελευταία χρόνια θέτουν πλέον το ζήτημα σε μια νέα βάση: δεν μιλάμε για αξιοπρεπή διαβίωση αλλά μόνο για επιβίωση».
(Πηγή: https://www.lifo.gr/, του Γιάννη Πανταζόπουλου, 9/9/2024)
