Διαβάσαμε το απολαυστικό (όχι για το περιεχόμενό του φυσικά…) και σχεδόν παραληρηματικό κείμενο της ανάρτησης «Τι Σέριφο θέλουμε λοιπόν…», στο ιστολόγιο giannisserfanto.blogspot.com, με πηγή Giannis Gounaris , όπως αναγράφεται στο πέρας του κειμένου των 2.500 λέξεων περίπου.
Ως γνήσιοι άνθρωποι των ΜΜΕ, δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τον πειρασμό να το σχολιάσουμε…
Να ξεκινήσω με την δήλωση πως το θέμα αναδεικνύεται πλέον ως πολιτικό… Τέρμα το «όλοι μαζί για τον τόπο» και τα παρεμφερή… Εδώ εκτοξεύονται βέλη προς κάθε κατεύθυνση: Προς την αντιπολίτευση, προσωπικά στον επικεφαλής της, την προηγούμενη «κακή» δημοτική αρχή, τα ΜΜΕ που δεν υποστηρίζουν την σούπερ-φανταστική διαχείριση του δημάρχου, προς όσους τόλμησαν να πιάσουν στο στόμα τους τον «αγαπητό για μας Σερφιώτη καθηγητή Γιάννη Σπιλάνη που δεν είναι κανένας τυχαίος» (sic!!!), και γενικά προς όλους τους τραχανοπλαγιάδες (;)…
Επίσης ποιος είπε «αναποτελεσματικό» το δήμαρχο; Να σηκώσει το χέρι, να του βάλουμε πιπέρι στο στόμα και να γράψει 100.000 φορές, «αγαπώ τον δημαρχούλη»…
Και επειδή ο Μιθριδάτης ΣΤ’ ο Ευπάτωρ άφησε τον μάταιο αυτό κόσμο γύρω στο 63 π.Χ., θα μας απαντήσει κάποιος ποιές ακριβώς είναι οι «επικίνδυνες καταστάσεις που ξέρουν ότι είναι καταστροφικές», από τις οποίες κινδυνεύει η Σέριφος; Προφανώς για τον σύντροφο Giannis Gounaris , περήφανο μέλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης Σερίφου», όπως αναφέρει και στο διαδικτυακό του προφίλ, τέτοιες καταστάσεις είναι οτιδήποτε έρχεται σε σύγκρουση με την άτονη, μια από τα ίδια, αποσπασματική, σίγουρα αναποτελεσματική και έντονα αντιδημοκρατική διοίκηση της δημοτικής αρχής, η οποία σπρώχνει το νησί σε έναν ιδιότυπο απομονωτισμό, εν μέσω μιας ευημερούσας (συγκριτικά) Περιφέρειας.
Φυσικά πάντα υπάρχουν από μηχανής θεοί ή σωτήρες, όπως ο καθηγητής Σπιλάνης, ο οποίος ανέλαβε το βαρύ καθήκον και… «μας ξύπνησε από ένα λήθαργο μας μίλησε και μας μιλάει για την επικινδυνότητα που περικλείει η άναρχη δόμηση και τα υπαρξιακά προβλήματα του νησιού και των νησιών μας και γενικά» !!! (Ευχαριστούμε, ω Καθηγητά, κάντε μας και το λογαριασμό να πάμε παρακάτω…).
Φυσικά μια καλή ανάρτηση πρέπει να τα έχει όλα… Καλούς, κακούς, ήρωες, σωτήρες, δράκους και φυσικά μια καλή θεωρία συνομωσίας. Εδώ μπαίνουν οι «εκπρόσωποι του Μιθριδατισμού» στο νησί οι οποίοι προσπαθούν να αποκοιμίσουν τον Σερφιώτικο λαό και να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα την φοβερή μοίρα που του επιφυλάσσουν οι «ανάλγητοι τραχανοπλαγιάδες που πήραν την σύνταξη και άραξαν στο νησί γράφοντας διάφορες π@π@ρ διακυρήσωντας (σ.σ. και βωμολοχείς και είσαι ανορθόγραφος!) ότι έχουν άποψη αφού τα παίρνουν από παντού και συνεργάζονται αρμονικά με την αντιπολίτευση», όπως χαριτωμένα κατά λέξη το διατυπώνει ο αρθρογράφος. Αν ήταν σενάριο θα ήταν κάτι μεταξύ επιστημονικής φαντασίας και κωμωδίας, αλλά δεν είναι. Είναι η άποψη του συντρόφου που γλύφει ξεδιάντροπα τον δήμαρχο και λιβανίζει τις επιλογές του, όπως το θέμα Σπιλάνη – για το οποίο επαναλαμβάνουμε πως περιμένουμε τα αποτελέσματα να δούμε και τι… χρεωθήκαμε!
Και εν τω μεταξύ βάζει και τον κο καθηγητή μέσ τη μέση, με φωτό και προβολή τύπου interview, να νομίζει ο κόσμος ότι η ίδιος ο κος Ι. Σπιλάνης τα γράφει! Κι αν τα γράφει;
Τώρα από εκεί και πέρα, οι φιλοσοφικές και υπαρξιακές ανησυχίες του συντρόφου Giannis Gounaris περί χρήσης κινητών τηλεφώνων, υπολογιστών και διαδικτύου, περί ελληνικής κοινωνίας και περί του που πάμε ως κοινωνία και ως άνθρωποι, είναι προσωπικές του απόψεις που φυσικά δεν έχουν καμία σύνδεση ή σχέση με τα άλλα τα οποία παραθέτει, οπότε και δεν αποτελούν αντικείμενο σχολιασμού.
Να πούμε και που συμφωνούμε; (Ναι καλά διαβάσατε, υπάρχουν σημεία στην ανάρτηση με τα οποία συμφωνούμε…!)
Κατ’ αρχάς ναι, είμαστε υπέρ της ουσιαστικής γνώσης και της ανάπτυξης κριτικής σκέψης… (Αν υπήρχαν σε επαρκή βαθμό δεν θα συζητούσαμε όλα αυτά τώρα…).
Επίσης, συμφωνούμε με πολλά από όσα αναφέρονται στα αποσπάσματα που επισυνάπτει ο αρθρογράφος.
Δηλαδή στο ότι «η οικιστική ανάπτυξη, που αγνοεί το εύθραυστο οικοσύστημα των νησιών, προκαλεί επιβάρυνση στους φυσικούς πόρους, στα αποθέματα και στο ανάγλυφο του τοπίου, ενώ αλλοιώνει την άυλη παρακαταθήκη του πολιτισμικού αποθέματος».
Επίσης με το ότι «για τη διαμόρφωση ενός βιώσιμου πλάνου για το μέλλον των νησιών θα πρέπει να ληφθεί υπόψη το τοπίο τους ως ένας δυναμικά μεταβαλλόμενος καμβάς που καλούμαστε να διαχειριστούμε».
Και τέλος, υπερθεματίζουμε το απόσπασμα της Μυρτώς Κιούρτη, η οποία μιλώντας για τους τουρίστες παλαιοτέρων εποχών λέει: «[…] Για άλλα ήρθαν τότε εδώ. Και τώρα, για τι θα έρθουν; Φυσικά, αυτό δεν θα μας το πουν εκείνοι. Είναι δική μας δουλειά να εφεύρουμε ξανά το αφήγημα των διακοπών, ώστε να εξασφαλίσουμε ευημερία στον τόπο μας σήμερα αλλά και αύριο. Πρέπει να εφεύρουμε ξανά γοητευτικές αφηγήσεις για το τι σημαίνει απόλαυση στις διακοπές και να εμπιστευτούμε εκείνους που είναι η δουλειά τους να το κάνουν».
Δύο τελευταίες σημειώσεις: Θα προτείναμε στον «αγανακτισμένο» κο Giannis Gounaris να διαβάζει με μεγαλύτερη προσοχή το τι προτείνουμε και τι καυτηριάζουμε ώστε ο αντίλογός του (λέμε τώρα…) να έχει νόημα.
Τέλος, οποιαδήποτε και αν είναι η κοινωνική μορφή του προτσές παραγωγής -όπως γράφει και ο ίδιος ο Μαρξ – το προτσές αυτό πρέπει να είναι συνεχές ή να διατρέχει περιοδικά τις ίδιες φάσεις. Επίσης όσο είναι αδύνατο μια κοινωνία να σταματήσει να καταναλώνει, άλλο τόσο είναι αδύνατο να σταματήσει να παράγει. Γι’ αυτό κάθε κοινωνικό προτσές παραγωγής εξεταζόμενο στη διαρκή του συνάφεια και στην αδιάκοπη ροή της ανανέωσής του είναι ταυτόχρονα και προτσές αναπαραγωγής. Και φυσικά όποιας μορφής είναι οι όροι της παραγωγής, τέτοιοι είναι και οι όροι της αναπαραγωγής. Έτσι, αν η παραγωγή έχει καπιταλιστική μορφή, τότε και η αναπαραγωγή έχει την ίδια μορφή. Εκτός και αν αμφισβητούμε πως ζούμε σε μια καπιταλιστική κοινωνία… Και τελικά το προτσές της αναπαραγωγής δε αναφέρεται μόνο στο ότι οι άνθρωποι παράγουν όλο και μεγαλύτερες ποσότητες προϊόντων, για την αντικατάσταση όσων καταναλώθηκαν (αλλά και πάνω από αυτό το όριο), αλλά και στο ότι μέσα στην κοινωνία ανανεώνονται διαρκώς και οι αντίστοιχες σχέσεις παραγωγής.
Με άλλα λόγια; Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους από εμμονές και αγκυλώσεις…
Και στο κάτω-κάτω, κάνε λογαριασμό ξανά -ως φιλοσοφημένο αγόρι- τι σου έχει υποσχεθεί ο δήμαρχος, γιατί σε βλέπουμε να αναπτύσσεις σύντομα κριτική σκέψη από εκεί “μακριά” που εργάζεσαι!
